สวยที่สุดของดอกไม้ คือตอนที่มันกำลังชูช่อสะพรั่งบานอยู่ใช่มั้ยคะจ้องดูอยู่ได้นานไม่รู้เบื่อ เพราะมันสะท้อนภาพความสวยงาม
ความสดชื่น เหมือนได้ดูงานศิลปะ พลังของความงามของดอกไม้จึงช่วยส่งต่อให้คนที่ได้สัมผัส ฟื้นคืนมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้
ความสดชื่น เหมือนได้ดูงานศิลปะ พลังของความงามของดอกไม้จึงช่วยส่งต่อให้คนที่ได้สัมผัส ฟื้นคืนมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้
หันกลับมาดูตัวตนของเราบ้าง ความสดชื่น สดใส มิได้หยุดอยู่แค่วัยยังเอ๊าะนะคะ วัยที่บอกผ่านความเอ๊าะไปนาน ก็ยังประคองความสดชื่นสดใสให้อยู่คู่กับตัวเราได้ ขึ้นอยู่กับจิตใจภายในของเราต่างหาก อยู่ที่ว่าเราจะจัดระเบียบจิตใจของตัวเราเองให้สมดุลได้อย่างไร
ทำอย่างไรจึงไม่ตกเป็นทาสของอารมณ์ ที่ผันแปรรวดเร็ว วิ่งซนเป็นลิง ไม่เคยหยุดนิ่ง สิ่งที่จะควบคุมอารมณ์ของเราได้ คือใจที่ไม่อ่อนยวบ คือใจที่มีพลัง มีความเข้มแข็ง อารมณ์จะปรู๊ดปร๊าดไปทางไหน ก็ปลุกใจให้มีสติ ควบคุมอารมณ์ไว้ได้ทัน หากทำบ่อยๆ เดี๋ยวใจก็ตั้งมั่น แข็งแกร่งได้เอง
เมื่อสติอยู่กับตัว จะลงมือทำอะไร ทีนี้ก็ไม่ปรู๊ดปร๊าดแล้วละค่ะ อัตราเร่งถูกลดทอนลง ให้เวลากับสิ่งที่เราคิดอ่านหรือจะลงมือกระทำมากขึ้น สติมา ความตั้งใจเกิด แสงสว่างแห่งปัญญาก็วิบวับนำทางสว่างให้กับเราได้เมื่อปัญญาช่วยคลายปัญหาได้ ความไม่เคร่งเครียดก็ไม่เกาะกินตัว แล้วใจจะเหลืออะไร ...
ตอบได้เลยว่า ก็จะเหลือพื้นที่ให้ความสุขสงบมานอนเล่นไงคะ เมื่อความสดชื่นบรรทุกไว้เต็มใจ ความสดใสก็ตามมา
ไม่ว่าจะวัยไหน ดอกไม้ก็ยังบานสะพรั่งสะท้อนความสวยอยู่ได้เสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น